επιπέτομαι

ἐπιπέτομαι (AM) (Μ και ἐπιπετάομαι) [πέτομαι]

πετώ (α. «ἀετὸς ἐπιπτόμενος αἴσιος», Ξεν.

β. «βέλος ἐπιπετασθέν», Ευστ.)

αρχ.

1. πετώ από πάνω («ὃς ἄβραχα πεδία καρποφόρα τε γᾱς ἐπιπετόμενος ἰαχεῑ», Ευρ.)

2. πετώ, τρέχω με βιασύνη κάπου («καινὰ καὶ θαυμαστά ἐπιπτόμεσθα», Αριστοφ.)

3. (για αρσενικό πουλί) πετώ εναντίον κάποιου.